SEN GİDERSEN
sen gidersen;
denizler de gider kiyilarimdan,
uzak iklimlerde eser sesim.
bir rüzgardan, bir rüzgara kosar,
çocuklugumun sarkilari, kimseler duyamaz...
sen gidersen;
ellerim de gider pesinden,
irmaklarim yataklarini sasirir.
dipsiz bir uçuruma birakirim sözlerimi,
cam kiriklarinda yürümüs gibi.
kanarim da, asarim gözlerimi,
her safak vakti her yol agzina,
kimseler bakamaz...
sen gidersen;
çakarim kendimi bir çivi gibi kendime,
kimseler sökemez...